بررسی عوامل استرس زای شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال ۱۳۸۲

زمینه و هدف : استرس عمومی ترین مسأله روزمره زندگی انسان امروزی می باشد . دنیای صنعتی و پیشرفت های روز افزون آن ، اگر چه باعث آسایش جسمی افراد شده ولی بار فکری آن ها را افزایش داده است . فشارهای شغلی در حدّ مطلوب برای پیشرفت کار لازم می باشند ، ولی در صورتی که از حدّ فراتر روند منجر به بروز استرس شغلی می شوند و سلامتی کارکنان را به خطر می اندازد . از طرفی استرس شغلی می تواند اهداف سازمان را به خطر انداخته و کیفیت عملکرد فرد را کاهش دهد . با توجه به مواجهه پرستاران با عوامل استرس زای مختلف در محیط کار ، مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل استرس زا شغلی در پرستاران انجام شد .   روش تحقیق : در این مطالعه توصیفی ، تمامی پرستاران شاغل در یکی از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد (رسمی ، آزمایشی ، پییمانی و شرکتی) ، مورد بررسی قرار گرفتند . ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد استرس پرستاران ( anderson و toft ) و پرسشنامه خود ساخته جهت جمع آوری مشخصات فردی جامعه پژوهش بود . داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی در سطح معنی داری 05/0 p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .   یافته ها : در مجموع 151 نفر مورد ارزیابی قرار گرفتند . بیشتر پرستاران استرسی با شدّت متوسط را تحمل می کردند ؛ هم چنین بین امتیاز تمام اجزای شغلی بررسی شده و امتیاز کل استرس شغلی ارتباط مثبت آماری مشاهده گردید (001/0 p< ) ، عامل عدم اطمینان از درمان بیشترین ارتباط را با شدت کل استرس شغلی پرستاران نشان داد . خصوصیات فردی با استرس شغلی افراد ارتباط معنی داری نشان ندادند (05/0 p> ) .   نتیجه گیری : با توجه به نتایج تحقیق ، استفاده از شیوه های مناسب پیشگیری و مقابله ، از دو بعد فرد و سازمان در جهت کاهش استرس شغلی پرستاران پیشنهاد می گردد .